چت روم

شب شده تاریکی شب رنگ روزگار منه همیشه از تو نوشتن هر شب و هر شب کار منه

اگر عاشق شدی نترس راهت رو ادامه بده عشق پله و تو رهگذر پس عبور کن

بی تو میشه زنده بود اما نمیشه زندگی کرد

ای اشک آهسته بریز که غم زیاد است ای شمع آهسته بسوز که شب دراز است

ز درد عشق تو با کس حکایتی که نکردم چرا وفای تو کم شد شکایتی که نکردم

لبانم صدایت می زنند تا به آنها بگویی چگونه بخندند دستانم را به سویت دراز است که آنها را به سوی شهر عشق ببری اما نمی دانم چرا پاهایم با تو همراه نیست که بخواهی به خاکسترم بنشانی

عشق چیست حدیثی است که با نگاه آغاز می شود و با لبخندی شیرین می شود و با بوسه ای به اوج می رسد و با اشکی پر از اندوه به پایان می رسد

ذهن را درگیر با عشقی خیالی کرد و رفت جمله های واضح دل را سوالی کرد و رفت چون رمیدن های آهو ناز کردن های او چشم و دستان مرا حالی به حالی کرد و رفت

مردها موجوداتی اند از هوس و عشق هوسی ست از بهشت مگر عشق آنها را به دربهای رویایی بهشت برساند

گفتند وفا پیشه کن و مردمی آموز کردیم ولی یار وفادار ندیدیم

ماهی لب بسته را اندیشه ی قلاب نیست

نبودی تا ببینی گه چگونه غزل در تاب یاسمن تب کرد و تا صبح نالید نبودی تا ببینی که آسمان چه بی قرار و معصومانه اشک می ریخت و تن سرد مرا نوازش می کرد نبودی تا ببینی که چگونه چشمانم در انتظارت ماند و نیامدی

گاهی وقتها سکوت فریاد معرفت است گرچه ساکتیم ولی به یادتیم

گاهی آدم میشکنه زخمهایی هست که تقصیر هیچکس نیست ولی جاشون میمونه تا ابد.
 

در زندگی محتاج دو چیز باش قلبی که دوستش داری و قلبی که دوستت داره

دنیا به من نیاموخت در غیابت صبور باشم اما وفا به من آموخت که فراموشت نکنم

تردیدها به ما خیانت می کنند تا به آنچه که لیاقتشان را داریم نرسیم

بر هوشمند سلسله ننهاد دست عشق خواهی که زلف یار کشی ترک هوش کن
 
 

لحظه ها خاطره اند زندگی شوق تمنای همین خاطره هاست بیادتم

وقتی پروانه ی عشق در تاری بیفتد که عنکبوتش سیر باشد تازه قصه ی زندگی شروع می شود زیرا دیگر نه می تواند پرواز کند نه بمیرد

خسته در حبس زمینم ماه من یادم کن به نگاهی به پیامی سخنی شادم کن

گله دارم ز همه قول و قراری که نشد سردی عشق تو و فصل بهاری که نشد

کاش میدانستی آن کس که تو در تو امید به زندگی را پرورش می داد خودش محتاج قطره ای از باران محبت بود

باز هم ثانیه ها اسم تو را جار زدند و دقایق امشب به تو تکرار زدند سکوتی که در این عقربه ها می چرخید  نکند در دل تو اسم مرا دار زدند

بزرگترین درد دنیا اینه که بدونی پناه لحظه هات پناه دیگری دارد

یافتن میلیون ها دوست معجزه نیست معجزه تویی که بین میلیون ها دوست تکی
 

دل تمنا می کند تا من بسازم خانه ای عاشقان کی خانه دارند دل مگر دیوانه ای

چنین گفت زرتشت عاشق عاشقی باش و دوست داشتن را دوست بدار از تنفر متنفر باش به مهربانی مهر بورز با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش

دوست داشتن بهترین شکل مالکیت و مالکیت بدترین شکل دوست داشتن است

گر راضی شوی از من همه روزم به شادابیست گر نامه ام شود از سوی تو امضا کافیست

در تنور عاشقی سرد مکن در مقام عشق نامردی مکن حرف مردی می زنی مردانه باش در سرای عاشقی افسانه باش

ز همه چیز گذشتن و به همه چیز رسیدن مهم نیست مهم از چه گذشتن و به چه رسیدن است

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز
 

طوفان با همه ی شدت خود به ساحل و آرامش منتهی می شود و حتی در بحبوحه ی شدت خود در جستجوی آرامش است من نیز همه ی عصیانم به عشق تو ختم می شود و یگانه فریاد درونم این است که تو را تنها تو را
 
 

تو میگی بدون من دنیا برات زندون تنگه من میگم بگو عزیزم تو دروغات هم قشنگه 
 
 

میخوام روی حرفم هنوز ایستاده باشم بذا دوستت دارم رو هزار بار گفته باشم بخوای تا قیامت می گم دوستت دارم رو بهونه ای نمی خوام به دستت داده باشم ما که گفتیم هزار بار تو یک بار هم نگفتی ولی نزدیکه اون روز که به دامم بیفتی

مرا صد باز اگر از خود برانی دوستت دارم به زندان جفایت گر کشانی دوستت دارم به پیش خلق گر نتوان حدیث عاشقی گفتن درون سینه ی تنگم نهانی دوستت دارم 
 
 

همرنگ تمام آرزوهای منی غارتگر قلب و دین و دنیای منی

نارفیقان را ببین خنجر به دست دی کمین بنشسته با نام رفاقت

تحملی که داده بودی داره تموم میشه مگه نگفتی همه جا مال منی تا همیشه دلم داره شور میزنه این دل رو بی خبر نذار تورو خدا با خوبی هات روی هیچ دلی اثر نذار

شکسپیر میگه وقتی کسی رو دوست داری هر چند وقت یک بار بهش یادآوری کن تا فراموش نکنه قلبی براش می تپه این یک یادآوریست

ای عزیزم اگر مرگ در فاصله ی یک قدمی من بود از چه با من سخن می گفتی

گاهی گمان نمیکنی ولی میشود گاهی نمیشود نمیشود که نمیشود گاهی هزار دوره دعا بی اجابتست گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود گاهی گدای گدای گدایی و بخت نیست گاهی تمام شهر گدای تو می شود

در فلسفه وفا چنین آمده است دل وقف شکستن است بیهوده نرنج

به همین تنگ غروب به همین وقت عزیز واگذارت به خدا همه چی رو دور بریز
 
 

پشت این شبای زخمی یه نفر نیست که بمونه سهم تو کنج قفس نیست قسمت تو آسمونه

تو به کی مکدوم ستاره بخشیدی آرزوهامو که حالا حسرت دستات می سوزونه خنده هامو

عاشق واقعی کسی است که معشوق خود را آزاد می گذارد تا خودش باشد در عشق اجباری نیست عشق یعنی امکان انتخاب به معشوق دادن برای آنکه کسی یا چیزی را به دست آوری رهایش کن

این بختم چه بختیه امروز روز بدبختیه عشقم ز پیشم رفته امروز چه روز سختیه

بر چهره ی گل نسیم دیروز خوشست بر من خاطره ی زیبای دیروز خوشست