چت روم

 تو از خاطره ها سرشارم با تو تا آخر شب بیدارم عشق من دست تو یعنی خورشیدگرمی دست تو را کم دارم

خیلی سخته توی پاییز با غریبی آشنا شی اما وقتی که بهار شد یه جوری ازش جدا شی خیلی سخته یه غریبه به دلت یه وقت بشینه بعد اون بگه که هرگز نمیخواد تو رو ببینه

باغبان از گلها مواظبت میکند چون میداند عمر گل کوتاه است اما به درخت خدمت میکند چون میداند روزی درخت پناهگاه او خواهد شد

تو مرجانی تو در جانی تو مروارید غلطانی اگر قلبم صدف باشد میان آن تو پنهانی

شبی پر کن از بوسه ها ساغرم به نرمی بیا همچو جان در برم تنم را بسوزان در آغوش خوش که فردا نیابند خاکسترم

چو ماه از کام ظلمت ها دمیدی جهانی عشق در من آفریدی دریغا با غروب نابهنگام مرا در دام ظلمت ها کشیدی

در جستجوی تو چشمانم از نفس افتاد در کجای جغرافیای دلت ایستاده ام که خانه ام ابری است همیشه دلتنگ توام

دلت آبی تر از دریا عزیزم به کامت گردش دنیا عزیزم الهی دائما چون گل بخندی بهارانت خوش و زیبا عزیزم
 

دلم در شهر غربت بی قرار است به دنبال تو در شب رهسپار است ولی از هرکه میگیرم سراغت جوابم انتظار و انتظار است

اگر خوابی خوابتم اگر مستی شرابتم اگر هستی کنارتم اگر نیستی به یادتم

کاش واژه ی حقیقت آنقدر با زبان ما صمیمی بود که برای بیان کردن دوستت دارم نیاز به قسم خوردن نبود

در تمنای دلت یاد دل من هم باش یاد من نه یاد خود کن که در آن جا داری

گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند در سختی ها باید زیباترین ها را بیافرینند روزگارت نیلوفری باد
 

یک جام پر از شراب دستت باشد تا حال من خراب دستت باشد این چند هزارمین شب بی خوابیست ای عشق فقط حساب دستت باشد

ما کشته ی عشقیم محبت کفن ماست پرورده ی رنجیم رفاقت هدف ماست

بس که نفس به یاد عشق تو زدم یاد تو به جای نفسم می آید

سلام خوبی یه سوال داشتم تو دل منو ندیدی آخه از وقتی اومد دنبال تو دیگه بر نگشت

مثل باران چشمهایت دیدنی است شهر خاموش نگاهت دیدنی است زندگانی معنی لبخند توست خنده هایت بی نهایت دیدنی است

بعضیا میگن دنیا ارزش نداره مگه میشه دنیایی که تو رو داره بی ارزش باشه

گر طبیبانه بیایی بر سر بالینم به دو عالم ندهم لذت بیماری را

خواهم که سری باشم تو تاج سرم باشی تا خاک رهی باشم تو رهگذرم باشی

تویی شیرین و من فرهاد در کوی وفا آخربر آرد تیشه ی جورت دمار از جان شیرینم

بی تو ای شوق غزل آلوده ی شب های من لحظه ای حتی دلم با من هم آوایی نداشت آنقدر خوبی که در چشمان تو گم می شوم کاش چشمان تو هم اینقدر زیبایی نداشت

غروب فرصت خوبی برای دیدن بود دریغ چشم تو از این کرانه ها سیر بود
 
 

همه ذرات جهان پیوسته با دوست همه اندیشه ام اندیشه ی اوست نمیبینم به غیر از دوست اینجا خدایا این منم یا اوست اینجا

به خاطر خاطره هایت خاطرت در خاطرم خاطره انگیزترین خاطره هاست

ایمان داشته باش که کمترین مهربانی از ضعیف ترین حافظه ها پاک نمی شود ، پس چگونه فراموش خواهی شد تو که پیشه ات مهربانی است

عکسی از صورت ماهت توی قاب آسمونه که نمیذاره دل من غافل از یاد تو بمونه

کاش یادت نرود روی این نقطه ی پر رنگ بزرگ بین ناباوری آدم ها یک نفر میخواهد که به یادت باشد نکند کنج هیاهو بروم از یادت

مثل پرستوی سراسیمه ی عشق پشت دیوار دلم از همه محبوب تری

من اگر دفتر نفرین شده ی اندوهم اگر از نسل گلی هرزه به روی کوهم اگر از کل جهان وارث یک احساسم تو همان آدمک چوبی پیمان شکنی که فقط لایق آتش زدنی

زندگی آنقدر ابدی نیست که هر روز بتوان مهربانی را به فردا انداخت

کیست کز گردش چشم تو به جایی نرسید ای شوخ مرا هم به نگاهی دریاب

گویند که مردمان غم دیوانه می خورند دیوانه هم شدیم و غم ما کسی نخورد

تا تو نگاه می کنی کار من آه کردن است ای به فدای چشم تو این چه نگاه کردن است

نیاز عاشقان معشوق را بر ناز می دارد تو سر تا پا وفا بودی تو را من بی وفا کردم

بهر قتل من مسکین زچه تیغ آخته ای که به یک چشم زدن کار مرا ساخته ای

در سایه ی مهربانی تو برپا شده این جوانی من باشد به فدای یک نگاهت عمر من و زندگانی من

تو شبهای دل واپسی فکر نکنی که بی کسی حتی تو اوج غربتم واسه خودم همه کسی

ز مهر دوستان در سینه ام داغیست اگرچه فاصله بسیار محبت همچنان باقیست

تو مرا فریاد کن ای هم نفس این منم آواره ی فریاد تو این فضا با بوی تو آغشته است آسمانم پر شده از یاد تو

خوش تر از قالی کرمان غزلی ساخته ام نخ به نخ زیر قدمهای تو انداخته ام من همان قالی پا خورده ی خاک آلودم که رخم زیر قدمهای تو انداخته ام

عشق زیباترین آهنگ هستی است که بی آن زندگی معنایی ندارد

من روزگار را با غم یار طی کنم تا در دل این غم است غم روزگار چیست

کسانی که همیشه در سایه زندگی می کنند برای دیگران سایه ای ندارند

پروانه نمی میرد چون گل به بغل دارد این سینه نمی میرد چون یاد تو را دارد

در زدم او گفت جانم کیستی گفتمش تو عاشق من نیستی گفت نه اما ببینم تا به کی پشت این در منتظر می ایستی

در دل و جان خانه کردی عاقبت هر دو را دیوانه کردی عاقبت ای ز عشقت عالمی ویران شده ترک این ویرانه کردی عاقبت

این مپندار که نقش تو رود از نظرم خاطرت جمع که در خواب پریشان منی

یادت ای دوست بخیر بهترینم خوبی خبری نیست ز تو دل من می خواهد که بدانی بی تو دل من اندازه ی دنیا تنگ است