چت روم

من روزگار را با غم یار طی کنم تا در دل این غم است غم روزگار چیست

کسانی که همیشه در سایه زندگی می کنند برای دیگران سایه ای ندارند

پروانه نمی میرد چون گل به بغل دارد این سینه نمی میرد چون یاد تو را دارد
 
 

در زدم او گفت جانم کیستی گفتمش تو عاشق من نیستی  گفت نه اما ببینم تا به کی پشت این در منتظر می ایستی

در دل و جان خانه کردی عاقبت هر دو را دیوانه کردی عاقبت ای ز عشقت عالمی ویران شده ترک این ویرانه کردی عاقبت 
 
 

این مپندار که نقش تو رود از نظرم خاطرت جمع که در خواب پریشان منی
 
 

یادت ای دوست بخیر بهترینم خوبی خبری نیست ز تو دل من می خواهد که بدانی بی تو دل من اندازه ی دنیا تنگ است

خواهم که در این غمکده آرام بمیرم گمنام سفر کرده و گمنام بمیرم خواهم ز خدایم که به دلخواه بمیرم یعنی که تو را بینم و آنگاه بمیرم

بستن زلف رها سنگدلی می خواهد دل شکستن به خدا سنگدلی می خواهد  چون دلت حال مرا دید نپرسید چرا  سنگ ماندن به خدا سنگدلی می خواهد

در غروب تلخ فردا در سرود سر پاییز در تمام این خاطره ها وجودم سرشار از حس توست

در بساط می پرستان حیله و نیرنگ نیست سینه را پر کردن از جام حقیقت ننگ نیست پیکر این خانه را چیزی نسازد جز صفا عاقبت از آدمی چیزی نماند جز وفا

قلب من اندازه ی مشت منه مشتمو برای تو وا می کنم چشم من اندازه ی پنجره هاست تو رو بی پرده تماشا می کنم

آنقدر با آتش دل ساختم تا سوختم  بی تو ای آرام جان یا ساختم یا سوختم

چشم به راه توام قفل شبم باز کن  ماه شبم شو دمی نغمه ی نو ساز کن بوسه ی باران تو باش من عطش بی حساب  فاصله بردار  باز عاشقی آغاز کن

از غم هجر مکن ناله و فریاد که دوش زده ام فالی فریاد رسی می آید

سلام گل قشنگم آسمون یه رنگم  کاش بدونی عزیزم چقدر برات دلتنگم 
 
 

یادت هست گفتم دوستت دارم و تو گفتی کوچکی برای دوست داشتن رفتم و بزرگ شدم حالا اما دیگر یادم رفته است دوست داشتن
 

دیروز خواب دیدم با یك دسته گل اومده بودی به دیدنمبا یك نگاه مهربون همون نگاهی كه سالها آرزو شو داشتم و از من دریغ می كردی گریه كردی و گفتی دلت برام تنگ شده، ولی من فقط نگات كردم وقتی رفتی سنگ قبرم از اشكت خیس شده بود

حکایت جالبی است که فراموش شدگان فراموش کنندگان را هرگز فراموش نمی کنند
 

جالب است در زندگی  تنها كسانی ما را میرنجانند كه همیشه كوشیده ایم از ما نرنجند

همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته
 

تو میروی و من فقط نگاهت میکنم تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو یک عمر فرصت برای گریستن دارم اما برای تماشا ی تو همین یک لحظه باقی است

عشق از دوستی پرسید تفاوت من و تو در چیست دوستی گفت من افراد را به سلامی آشنا می کنم ولی تو با نگاهی و من آنان را با دروغی جدا می کنم ولی تو با مرگ

برای شکستن من یه اخم کافیه نیازی به فریادت نیست واسه اشک ریختنم سکوت تو کافیه نیازی به قهر نیست برای مردنم حرف رفتنت کافیه نیازی به انجامش نیست
 

می گن خدا بهترین نعمتش رو به بهترین بنده هاش میده ولی من که بهترین بندش نیستم پس چرا تو رو به من داده

می دونی چرا دل به دلت دادم به خاطر شباهتت به ماه  با این تفاوت که ماه سه حرف داره ولی تو حرف نداری

 

اگر بوی گلی را دوست نداری لا اقل شاخه هایش را نشكن
 

تو را برای وفای تو دوست می دارم و گرنه دلبر پیمانه شكن که فراوان است

تا روزی كه رفتی می پنداشتم عشق همه اش شیرینی است اما آن روز چشمانت به من آموخت كه با آخرین نگاه است كه اولین رنج آغاز می شود

توی زندگیت هرگز اخم نکن چون ممکنه یه نفر فقط به لبخند تو زنده باشه

کاش غرورم را که در پستوی سادگی ام پنهان بود می یافتی اما تو این سادگی را بهانه ای قرار دادی برای در هم شکستن غرورم

آخرین تکه قلبم را به پروانه ای دادم که رنگ پرهایش سوی دیدن را از من گرفت به او دادم چون از تمامی چیزهای دور و برم پاکتر بود حتی آبی تر از حوض آبی كلبه ی تنهایی ام

به دنبال کسی هستم که با درد آشنا باشد دلش غمگین خودش ساده کمی از جنس ما باشد

کوه چون سنگ بود تنها شد ویا چون سنگ بود تنها شدمن که نه کوهم و نه سنگ

در وفای تو چنانم که اگر خاک شوم آید از تربت من بوی وفاداری تو

من تو را ناب ترین شعر زمان میدانم  و تو هم میدانی تا ابد در دل من می مانی

زندگی قافیه باران است من اگر پاییزم و درختان امیدم همه بی برگ شدند تو بهاری و به اندازه باران خدا زیبایی

هرگاه غروب غمگینی دیدی به یادم باش تا هرگاه طلوع زیبایی دیدم به یادت باشم

ز چشمانت نگاهی ده به چشمانم که چشم من به هر چشمی نمی نازد

حلالم کن اگر دوری اگر دورم اگر با گریه میخندم حلالم کن که مجبورم بگو عادت کنم بی تو که میدونی نمیتونم که میدونی نفس هامو به دیدار تو مدیونم

روزی که یادت نکنم روز خدا نیست سوگند به اسمت که دلم از تو جدا نیست

دریا  چه دل پاک و نجیبی دارد چندیست که حالات عجیبی دارد این موج که سر به سخره ها میکوبد با من چه شباهت عجیبی دارد

عشق تو مانند روح در وجود من است که فقط هنگام مرگ از هم جدا میشویم

زیبا ترین آغاز را با تو تجربه کردم پس تا زیباترین پایان با تو میمانم

بر تن ما نکند آتش دوزخ اثری چون به آتش کده مهر شما سوخته ایم

ای تو تنها خوب دنیا بی تو من تنهاترینم با تو مثل یک ستاره بی تو من خاک زمینم

لنگر عشق زدم بر دل طوفانی تو  تکیه گاهم شده است ساحل بارانی تو

دیگران را اگر از ما خبری نیست چه گويم نازنینم تو چرا بی خبر از ما شده ای

تو این روزای بی کسی هر کی به فکر خودشه من که بریدم از همه دلم فقط به تو خوشه

زیباترین شب زمین شبی پر از نگاه تو دعای من برای تو خدای من پناه تو