چت روم

وقتی تو از عشق بی بهره هستی از دیگری می خواهی که آن را به تو بدهد در واقع تو گدایی می کنی دیگری نیز متقابلا از تو عشق می طلبد حال دو گدا دست هایشان را بر روی یکدیگر گشوده اند تصور کن

گفتمش آغاز درد عشق چیست گفت آغازش سراسر بندگیست گفتمش پایان آن را هم بگو گفت پایانش همه سرکندگیست گفتمش درمان دردم را بگو گفت درمانی ندارد بی دواست گفتمش یک اندکی تسکین آن گفت تسکینی ندارد ماندنیست

اگه کسی تو چشات نگاه کرد و قلبت لرزید عجله نکن چون ممکنه یه روز کاری با قلبت بکنه که چشات بلرزن

به یادت هستم بی هیچ بهانه ای شاید دوست داشتن همین باشد

امشب شب آخره که مزاحم دلت شدم خورشید فردا مال تو ببخش که عاشقت شدم بدرقه لازم ندارم خودم میرم عزیزترین نذار بمونه زیر پا  قلبمو بردار از زمین دوستت دارم برای تو فقط یه حرف ساده بود غافل از این که قلب من منتظر اشاره بود

همیشه ابرا می بارن اما همه عاشق ستاره ها میشن مواظب باش چشمک ستاره گریه ی ابرو از یادت نبره

می رسد روزی که مرگ عشق را باور کنی می رسد روزی که تنها در کنار عکس من نامه های کهنه ام را مو به مو از بر کنی

پروردگارا! به من بیاموز دوست بدارم کسانی را که دوستم ندارند گریه کنم برای کسانی که هیچگاه غمم را نخوردند لبخند بزنم به کسانی که هرگز تبسمی به صورتم ننواختند محبت کنم به کسانی که محبتی در حقم نکردند عشق بورزم به کسانی که عاشقم نیستند

یه شب خوب تو آسمون یه ستاره چشمک زنون خندید و گفت کنارتم تا آخرش تا پای جون ستاره ی قشنگی بود آروم و ناز و مهربون ستاره شد عشق من و منم شدم عاشق اون اما زیاد طول نکشید عشق من و ستاره جون ابری اومد ستاره رو دزدید و برد نامهربون حالا شبا به یاد اون زل می زنم به آسمون دلم می خواد داد بزنم این بود قول و قرارمون تو رفتی و از خودتم نذاشتی حتی یه نشون

در این بازار  دنبال چه می گردی نمی یابی نشان هرگز تو از عشق و جوانمردی اگر خواهی نجات از دام این دوران  برو بگذر از این بازار از این مستی و طنازی

تا قاف ترین قله ی هستی سیمرغ ترین همسفرم باش من مرغ اسیر دل دریاچه ی نورم تا پر بکشم سوی خدا بال و پرم باش

در مهربانی همچون باران باش که در ترنمش علف هرز و گل سرخ یکیست
 

گاهی خیال می کنم از من بریده ای بهتر زمن برای دلت برگزیده ای از من عبور می کنی و دم نمی زنی تنها دلم خوش است که شاید ندیده ای

یه بار دیگه بگو آره  نگو سخته چه دشواره به پای قلب سرد تو شدم مجنون و آواره

عاشقی مقدور هر عیاش نیست غم کشیدن کار هر نقاش نیست

وقتی قرار شد من بیقرار تو باشم ناگهان تو تنها قرار زندگی ام شدی

هر آنچه طی سالیان ساخته ای ممکن است فردی در یک لحظه ویران کند باری تو همواره در حال ساختن باش اگر این گونه کنی به زودی قصری از عشق بنا می کنی که احدی توان ویران کردن آن را ندارد

عشق هیچ مرگی نمی شناسد عشق بر مرگ غلبه می کند عشق مرزهای زمان را فتح می کند

خیلی ها نفرین می کنن تلافی می کنن اما نه نفرین من الهی اونی که دوسش داری تنهات نذاره تلافی من میرم تا به اون برسی سر راهت نباشم راستی قدر من دوستت داره

در این دنیا که حتی ابرنمی گرید به حال ما همه از من گریزانند تو هم بگذر از این تنها

من شعر سکوتم را در گوش تو خواهم خواند شب های بلندم را با یاد تو خواهم ماند من ریشه ی عشقم را در قلب تو خواهم کاشت آن صحبت اول را در خاطره خواهم داشت

آغاز سفر عشق این است کنار گذاشتن من و هیچ شدن از این هیچ است که همه چیز زاده می شود

کهنه فروش تو کوچمون داد میزد کهنه می خریم وسایل شکسته و پاره و پوره می خریم بی اختیار فریاد زدم قلب شکستم می خری گفت که اگه ارزشی داشت کسی اونو نمی شکست

آره من اونم که گفتم واسه چشم تو دیوونم آره من قولی بهت دادم که تا تهش بمونم تو ولی این روزا سرد شده نگاهت راهزنا زدن به راهت اما من چی من فقط یه کم شکستم خوب نگام بکن می بینی من هنوز همون دیوونم

قلب سرزمین عجیبی است زیرا هم زادگاه عشق است هم آرامگاه آن

خوشبختی را دیروز به حراج گذاشتند ولی حیف که من زاده ی امروزم خدایا جهنم فرداست پس چرا امروز می سوزم

به خدای عاشقان سوگند که اگر بدانم که دوسم نداری گریه نمی کنم بلکه آرزو می کنم کسی را دوست بداری که دوستت نداشته باشد

اگه چشمم تو رو خواست قول میدم چشممو ببندم اگه زبونم تو رو خواست قول میدم گازش بگیرم اما اگه دلم تو رو خواست چه کار کنم

دوست داشتن کسانی که دوستمان می‌دارند کار بزرگی نیست مهم آن است آنهایی را که ما را دوست ندارند دوست بداریم

دوستیت زلال مرامت عسل ظاهرت طلا باطنت برف وجودت نعمت داشتنت غنیمت ندیدنت مصیبت سالاری بخدا

حرفیو بزن که بتونی بنویسیش چیزیو بنویس که بتونی امضاش کنی و چیزیو امضا کن که بتونی پاش وایسی پس دوستت دارم امضاء
 

صدای یک بوسه به بلندای صدای گلوله ی توپ نیست اما انعکاس آن مدت زیادی باقی خواهد ماند پس عزیزم می بوسمت تا صدای عشق من تا مدت ها در قلبت انعکاس داشته باشد

یه روز دیدن مجنون نشسته هی با دستش می نویسه لیلی هی گریه می کنه اشکش میاد اسم لیلی پاک میشه خاک ها مبدل به گل میشه گفتن چی کار می کنی؟ مگه دیوونه شدی گفت:چون میسر نیست ما را کام او عشق بازی می کنیم با نام او

ميشه مثل يه قطره اشك بعضيا رو از چشمت بندازي ولي هيچ وقت نمي توني جلوي اشكي رو بگيري كه با رفتن بعضيا از چشمت جاري ميشه

اشکي که بي صداست پشتي که بي پناست  دستي که بسته است پايي که خسته است  دلي که عاشق است  حرفي که صادق است  شعري که بي بهاست  شرمي که اشناست  دارايي من است  ارزاني شماست

هميشه دوست داشتم ابر باشم.چون ابر انقدر شهامت داره که هر وقت دلش ميگيره جلوي همه گريه کنه

عشق گلي است كه اگر آن را به قصد تجزيه و تحليل پرپر كنيد، هرگز قادر نخواهيد بود كه آن را دوباره جمع كنيد

هيچ وقت رازت رو به کسي نگو. وقتي خودت نميتوني حفظش کني چطور انتظار داري کسي ديگه‌اي برات راز نگهدار

به من ميگفت : آنقدر دوست دارم که اگر بگويي بمير مي ميرم باورم نمي شد فقط براي يک امتحان ساده به او گفتم بمير سالهاست که در تنهايي پژمرده ام کاش امتحانش نمي کردم

به شانه ام می زنی که غم هایم را بتکانی به چه دل خوش کردی به تکاندن برف از شانه ی آدم برفی

عشق يعني کوچک کردن دنيا به اندازه يک نفر يا بزرگ کردن يک نفر به اندازه دنيا

عشق گلي است که دو باغبان آن را مي پرورانند

من نمي تونم براي كسي كه دوستش ندارم گل ببرم ولي مي تونم براي كسي كه دوستش دارم ولي اون نداره گريه كنم

عاشق آن نیست که هر دم طلب یار کندعاشق آنست که دل را حرم یار کند

می دوني چرا وقتي ميخواي بري تو رويا چشمهات رو ميبندي وقتي ميخواي گريه کني چشمهات رو ميبندي وقتي ميخواي کسي رو ببوسي چشمهات رو ميبندي چون قشنگ ترين چيز هاي اين دنيا قابل ديدن نيست

اگه من و تو دوتا برگ باشيم، هنگام خزان من زودتر از تو ميشکنم تا زماني که مي‌افتي در آغوشم بگيرمت

هيچگاه آخرين نگاهت را فراموش نمي کنم نگاهي سرشار از عشق صميميت و محبت امروز سالها از آن روز مي گذرد ولي تو هر گز بر نگشته اي صدايت در گوشم زمزمه مي شود و نگاهت در ذهنم مجسم ولي من تو را مي خواهم نه خيالت را

قلبم رو شكستي ولي من بيشتر از قبل دوستت دارم ميدوني چرا ؟چون حالا هر تيكه از قلبم تورو جداگونه دوست داره