چت روم

زندگی مثل مردابه شاید زیبا نباشه اما میشه توش نیلوفری مثل تو رو پیدا کرد

اقتدار دل شکسته به اندوهی است که سروده نمی شود

برایم زندان ساختی با این بی وفایی خسته ام از این زندان از این تنهایی حسرت به دل ماندم که روزی بیاید که دهد مرا از این زندان رهایی

باور کن ضربان قلبم را روی خنده های تو تنظیم کرده ام پس بخند تا همیشه زنده بمونم

اگر خاطر کسی رو نتونستی از خاطرت پاک کنی بدون که همیشه تو خاطرشی

ای گل نازم که تو را دارم دوست به آن سپردمت که همه ی هستی از آن اوست

دنیا شبیه توست مثل دلبری هات چیزی شبیه رنگ رنگ روسری هات چیزی شبیه دل به لبخند تو دادن مثل گل تردید در ناباوری هات

ناز تو را میکشم به دیده ی منت سر به راهت مینهم به عجز و تمنا از تو به یک حرف ناروا نکشم دست وز سر راه تو دلبربا نکشم پا

در کنج دلم جز تو کسی خانه ندارد دیوانه شود شمعی که پروانه ندارد

روی خرابترین خرابه های تخت جمشید مینویسم خرابتم رفیق

کاش مردم همه میدانستند که اگر عشق نباشد دل نیست یک دل سر جدا از تب عشق به خود عشق قسم جز گل نیست

اگه یه روز خواستی قلبم رو بشکنی باید مواظب باشم تکه های قلبم دستت رو نبره

اگر بودی دلم رسوا نمی شد دوباره چشم من دریا نمی شد اگر بودی نگاه بی پناهم ، میان مردمان تنها نمی شد

از شمع سه چیز آموختم ایستاده بمیرم بی صدا بمیرم به پای دوست بمیرم

محبت نه حساب است که فراموش شود نه چراغ است که خاموش شود بیادتم 
 
 

جان اسیر دل دل اسیر دوست دوست چه می داند دل اسیر اوست

ای عزیزترینم تا عمق وجودم دوست دارمت اگر مردم نبودم در کنارت به خدا می سپارمت

مهم نیست که من اول اومدم یا تو مهم اینه که تو تا آخرش موندی

برای آمدنت انتظار کافی نیست دعا و اشک و دل بی قرار کافی نیست خودت دعا بکن ای نازنین که برگردی دعای این همه شب زنده دار کافی نیست

زندگی چیدن سیبی است که باید چید و رفت زندگی تکرار پاییز است باید دید و رفت

هرگز ندیدم بر لبی لبخند زیبای تو را تو گل ناز منی از دور می بوسم تو را

زندگی پرتو عصر است که در بزم وجود به نسیم مژه بر هم زدنی خاموش است

در سرای گل فروشان گرچه گل بسیار است چون تو گل پیدا نمودن مشکل و دشوار است

از فراق تو مرا هر نفسی صد آه است از تو غافل نیستم ای دوست خدا آگاه است

نیمه شبی من خواهم رفت از دنیایی که مال من نیست از زمینی که بیهوده مرا بدان بسته اند

باران را به خاطر رطوبتش ، گل را به خاطر لطافتش و تو را به خاطر محبتت دوست می دارم

در اوج دل نشاندمت در رهگذر زمانه گر خزان شود تویی بهار زندگی

برای تنی که خسته ست تو همیشه جون پناهی من می خوام با تو بمونم تو رفیق نیمه راهی

همین حسی که دارم حتی وقتی از تو دورم تلخ و بیمارم چقدر خوبه همین قدر که می دونم خوب خوبی خواب خوابی من که بیدارم چقدر خوبه

هر آنچه محبت که در من نهفته از توست هیچی نمیگم فقط دو کلمه دارمت دوست