چت روم

با یک پلک زدن غافل از آن ماه نباشیم شاید که نگاهی کند آگاه نباشیم

نازنینم برای رسیدن به تو لحظه ها را سفر کردم اما تو به اندازه ی فاصله ها از من دوری

مست عشقم مست شوقم مست دوست مست معشوقی که دنیا دست اوست 
 
 

تحفه یافت نکردم که فدای تو کنم یک سبد عاطفه دارم همه ارزانی تو

کاش دوست داشتن فرستادنی بود تا از راه دور تقدیمت می کردم

تو پشیمون شدی من دیگه صندوقچه ی دردم سخته اما باورش کن من دیگه بر نمی گردم

کسی هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا چه می دانی تو از دیروز چه می دانم من از فردا همین یک لحظه را دریاب که فردا می شوی تنها

عاشقتم تو این دو روز خوب و بد با من بمون باهات بمونم تا ابد

اتاقو پر کرده صدای هق  هقم الان پشیمونم که یه عاشقم هر کی دلش شکسته می دونه چقدر سخت می گذره این دقایقم

هر روز پسرکی فقیر برای سیر کردن قلبش سر کوچه ای به گدایی نگاهی می نشست و دختری نجیب برای رفع هفتاد بلا صدقه ای می انداخت در کاسه ی چشمانش

گناه من نیست که بعد از تو او آمد تقصیر قوانین دستوری است

یا تنهام نذار یا اشک چشمامو پاک نکن من مهم نیستم برو پشت سرتو نگاه نکن

سرنوشت هرچی دلش خواست نوشت نوشت که بی تو جهنم با تو بهشت نوشت که تو از پیشم بری مهربونم تنها بمونم تو این دو روز بد و زشت

بی تو بودن زنده موندن چه سود چرا الکی گفتی میام خیلی زود

واسه تسکین دلم میگم میاد ای دل شکسته غصه نخور زیاد زیاد

قرارمون این نبود قرار بود برای برقراری یکدیگر بکوشیم نه برای بی قراری حالا که از من دوری بدجوری بی قرارتم

تا تو هستی با من من شادمانم بذار داد بزنم دوست دارم مهربانم

غمگین تر از پاییز زمستونه که بهار ندیده اما غمگین تر از او منم که تو را ندیدم

قارقار خبردار دلم شده بی قرار دلمو نبر اینجوری دوستت دارم بدجوری

دلگیرم از تمام الفبای بی کسی به خصوص این پنج حرف ف ا ص ل ه

کاش میشد بر جدایی خشم کرد شاخه های نسترن را با تواضع پخش کرد کاش میشد خانه ای از مهر ساخت  مهربانی را در آن سرمشق کرد

صفایی بود دیشب با خیالت خلوت من را ولی من باز پنهانی تو را هم آرزو کردم

زندگی زیباست چون تصویر ماست در مسیرش هرچه نازیباییست از تقصیر ماست

به من گفتی پر از آینده باشم تو رفتی همچنان در خنده باشم تو دریای منی ، من ماهی تو جدا از تو نباید زنده باشم

اگر یاد گلی کردی نگاهی بر رخ خود کن اگر یاد خزان کردی نگاهی جانب ما کن

چشمای عاشقم ستاره پوشه دلم برای دیدنت می جوشه

کنار آشیانه تو آشیانه می کنم فضای آشیانه را پر از ترانه می کنم کسی سوال می کند به خاطر چه زنده ام و من برای زندگی تو را بهانه می کنم

دیدی که خون ناحق پروانه شمع را چندان امان نداد که شب را سحر کند

می خواهم مشق عشق را با مداد احساس تو بر روی گلبرگهای ترک خورده دقایقم آرام و آهسته حک کنم

آرزو دارم دلت از غصه ها خالی شود سهم تو از زندگی یک عمر خوشحالی شود