چت روم

در آبی ترین نقطه چشمانت عشقیست که صداقت از آن جاریست آن جا خدا را عاشقانه می توان دید

اگر بوی گلی را دوست نداری شاخه هایش را نشکن

شکست در عشق فاجعه نیست فاجعه آن است که بدانی چرا در عشق شکست خوردی

ای که از تازگی زخم دلم تازه تری یعنی از قصه دلتنگی من با خبری مثل مهتاب که از خاطر شب می گذرد هر شب آهسته از آفاق دلم می گذری

انسان هم میتونه دایره باشه هم خط راست انتخاب با خودته تا ابد دور خودت بچرخی و تا بی نهایت ادامه بدی
 

من عاشق آن دیده چشمان سیاهم بیهوده چه گویم که پریشان نگاهم گر مستی چشمان تو گناه است من طالب آن مستی و خواهان گناهم

میدونی کوچکترین ذره ی هر ماده چیه دل منه که برات یه زره شده

عاشقی بودم به درگاهت عزیز کفتری بودم به بامت ای عزیز تو پر و بالم شکستی ای عزیز بنده ی خود ساختیم آری عزیز حال می خوانی به ساز قمریان بی وفایی را چرا گوییم خواهی کنی من را جدا این چه رسم آشنایی است دست دادی و سلامی چرا خوانی جدایی چرا خوانی جدایی

گر زندگی مرگ است و مرگ هم زندگی پس درود بر مرگ و مرگ بر زندگی

توی پارکینگ خاطراتم دل تو را پارک کردم یگ گوشه بعدش هم چرخهای دلت را پنچر کردم تا هیچ وقت از دلم بیرون نری

اسمتو خط نزدم از دفتر خاطره هام آخه هنوز هر جا باشی عزیز ترینی تو برام

هیچ کس تنهایی ام را حس نکرد لحظه ی ویرانی ام را حس نکرد در تمام لحظه های زندگی هیچ کس دست حیرانی ام را حس نکرد سرنوشت دردناکم را هیچ دستی امضا نکرد آنکه سامان غزل هایم از اوست بی سر و سامانی ام را حس نکرد

برای غنچه طلوع مهربان آفتابی به دنبال هوای خاطراتت تمام لحظه های زندگی را فدای آبی احساس پاکت می نمایم

جایگاه همیشگی تو در قلب منه اگه صدف وجودم لایق مروارید وجودت باشد

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من  دل من داند و من دانم و دل داند و من

خبرت هست که از خوبی خود بی خبری به خدا خوبتر از خوبتر از خوبتری

آن سوی دیوارها خدایی هست که داشتنش جبران همه ی نداشتن هاست

روی شاخه های دوری چه خوشی داری صبوری

ای دوست دلت همیشه زندان من است آتشکده عشق تو از آن من است آن روز که لحظه وداع من و توست آن شوم ترین لحظه پایان من است

معلمم گفت الف گفتم او گفت ب گفتم با او گفت پ گفتم پیش او گفت ج خواستم بگویم جدایی گفت نگو

به تو گفتم زنده ام با نفس خیال چشمات چشماتم تنهام گذاشتند حالا من موندم و اشک و بغض و آه

سادگی شخصیت نتیجه ی پیچیدگی فکر است درباره ی آدم ها از سوالاتی که می پرسند قضاوت کن نه از جواب هایی که می دهند

در ساحل قلب ها فقط ردپای دوست می ماند وگرنه موج روزگار هر ردپایی را گم می کند

آسمان وقف نگاهت گل من مانده ام چشم به راحت گل من هر کجا هستی و باشی گویم خدا پشت و پناهت گل من

یه روزی دست من بود تو دستت امروز دست یکی دیگه تو دستت

فقط تو یا تو یا هیچ کس اگه نرسم خدایا زندگی بس

خوشحالم که دوست خوبی مثل تو دارم ای دوست دوست داشتنی دوست دارم

در عشق حقیقی کوتاه ترین فاصله بسیار طولانی است و از طولانی ترین فاصله ها می توان پل زد

گر با غم دوریت نسازم چه کنم با یاد تو گر عشق نبازم چه کنم چون در نظرم فقط تویی مایه ی ناز گر من به تو ای دوست ننازم چه کنم

نازنین یاد تو واسم یادگاره مهرت تو قلبم موندگاره اونی که منو ازت جدا کرد معلوم کار دست روزگاره