چت روم

هیچ کس تنهایی ام را حس نکرد لحظه ی ویرانی ام را حس نکرد در تمام لحظه های زندگی هیچ کس دست حیرانی ام را حس نکرد سرنوشت دردناکم را هیچ دستی امضا نکرد آنکه سامان غزل هایم از اوست بی سر و سامانی ام را حس نکرد

اسمتو خط نزدم از دفتر خاطره هام آخه هنوز هر جا باشی عزیز ترینی تو برام

جایگاه همیشگی تو در قلب منه اگه صدف وجودم لایق مروارید وجودت باشد

برای غنچه طلوع مهربان آفتابی به دنبال هوای خاطراتت تمام لحظه های زندگی را فدای آبی احساس پاکت می نمایم

خبرت هست که از خوبی خود بی خبری به خدا خوبتر از خوبتر از خوبتری

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من  دل من داند و من دانم و دل داند و من

ای دوست دلت همیشه زندان من است آتشکده عشق تو از آن من است آن روز که لحظه وداع من و توست آن شوم ترین لحظه پایان من است

روی شاخه های دوری چه خوشی داری صبوری

آن سوی دیوارها خدایی هست که داشتنش جبران همه ی نداشتن هاست

به تو گفتم زنده ام با نفس خیال چشمات چشماتم تنهام گذاشتند حالا من موندم و اشک و بغض و آه

معلمم گفت الف گفتم او گفت ب گفتم با او گفت پ گفتم پیش او گفت ج خواستم بگویم جدایی گفت نگو

آسمان وقف نگاهت گل من مانده ام چشم به راحت گل من هر کجا هستی و باشی گویم خدا پشت و پناهت گل من

در ساحل قلب ها فقط ردپای دوست می ماند وگرنه موج روزگار هر ردپایی را گم می کند

سادگی شخصیت نتیجه ی پیچیدگی فکر است درباره ی آدم ها از سوالاتی که می پرسند قضاوت کن نه از جواب هایی که می دهند

فقط تو یا تو یا هیچ کس اگه نرسم خدایا زندگی بس

یه روزی دست من بود تو دستت امروز دست یکی دیگه تو دستت

خوشحالم که دوست خوبی مثل تو دارم ای دوست دوست داشتنی دوست دارم

گر با غم دوریت نسازم چه کنم با یاد تو گر عشق نبازم چه کنم چون در نظرم فقط تویی مایه ی ناز گر من به تو ای دوست ننازم چه کنم

در عشق حقیقی کوتاه ترین فاصله بسیار طولانی است و از طولانی ترین فاصله ها می توان پل زد

خدایا بودم و ای کاش نبودم ماهی تنها در انتهای رودم همه گریزانند انگار من آتشم که چشم همه را کرده کور دودم

نازنین یاد تو واسم یادگاره مهرت تو قلبم موندگاره اونی که منو ازت جدا کرد معلوم کار دست روزگاره

مهربون گفتم که بفرستم برایت پیامی که هم احوالی پرسم هم داده باشم سلامی

تو تو عشق من امید من بودی تو میراثی از دل تنگم بودی تو رفتی و من ماندم و تنهایی تو دفتر خاطرات قشنگم بودی

از هجر تو دیوانه و حیرانم من عاشق و دیوانم من تشنه ی دیدارم بر گرد که بی تو سخت بیمارم
 
 

زمان استاد فراموشی است مبادا شاگرد این استاد باشی

سنگ در برکه می اندازم و می پندارم با همین سنگ زدن ماه به هم می ریزد کی به انداختن سنگ پیاپی در آب ماه را می شود از حافظه ی آب گرفت

عده ای گله دارند که چرا گل سرخ خار دارد من می گویم خدا را شکر که بوته ی خار گل سرخ دارد

عاشقی را از قلیان باید آموخت آتشی بر سر آهی ز دل و اشکی ز دامن دارد

آن گاه که نگاه کردن به عقب حاصلی جز شکست به دنبال ندارد و در آن هنگام که از نگاه کردن به جلو واهمه داری می توانی به یکی از دو طرف نگاه کنی تا ببینی بهترین دوستت آن جا کنارت ایستاده 
 
 

عشق تک یعنی چشمه ای از جنس نور نور یعنی یک سلام از راه دور

دل می گیرد و می میرد و هیچ کس سراغی از آن نمی گیرد ادعای خدا پرستیمان دنیا را سیاه کرده ولی یاد نداریم چرا خلق شدیم غرورمان را به بیش از ایمان باور داریم حتی بیش از عشق

بیا در ساحل غمناک بودن برای لحظه ای یک رنگ باشیم بیا تا مثل شب بوهای عاشق شبی هم ما کمی دلتنگ باشیم رود روی ابر پاک و ساده باشیم بیا هر وقت باران باز بارید برای گل شدن آماده باشیم

می گویند سه چیز زاده ی عشق نیست جدایی سفر فراموشی ولی آن زمان که تو مرا تنها گذاشتی و فراموشم کردی من لحظه لحظه عاشقت شدم

زندگی هنگامه ی فریادهاست سرگذشتی در گذشت یادهاست زندگی تکرار جان فرسودن است رنج ما تاوان انسان بودن است

درد غریبیست تنهایی و بی کسی امان از دلی که دلبر ندارد

کیست که غربت رفته را یاد کند دل غربت زده را شاد کند من نوشتم این سخن از بهر دوست تا بداند این دلم در فکر اوست

مهربانی تزئین لحظه هاست  برای مهربانیت جوابی جز دوست داشتن ندارم

دوست و دست بسیار است ولی دست دوست اندک

ز غمت اشک نریزم تو بگو پس چه کنم آتش قلب خود را با چه خاموش کنم مطمئن باش که مهرت نرود از دل من مگر آن روز که در خاک شود منزل من

به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته یه قلب تنها و کبود همیشه چشم به راهته

ستاره های آسمون خیلی زیاده مگه نه سهم من از ستاره ها فقط تو بودی نگو نه

سرخی چشم کبوتر هیچ می دانی ز چیست نامه ام می برد و بر درد دلم خون می گریست

دوست دارم به حدی که خدا می داند این گفته فقط باد صبا می داند مهرت ای لیلا زمانی ز دلم پاک شود که همه پیکر من زیر زمین خاک شود

دعا کردم که تنها مال من شی تو تعبیر قشنگ فال من شی

میخوام اسمتو با صابون رو ابرا بنویسم تا وقتی بارون اومد همه کف کنن

بادکنک هرچه قدر دورتر میشه قرقره از غم دوریش لاغرتر میشه قرقرتم رفیق

هنوز دلخوشی ذهن خسته ام این است که در خیالم بی خیال من نشوی

تو رفتی چشم من غمبار تو بود هنوز تشنه ی دیدار تو بود من از دستت نمی رنجم این قدر اگر برگشتنی در کار تو بود

از شرکت فرش مزاحمتون میشم میشه دلمو زیر پاتون فرش کنم تا هیچ جا جز دل من پاتونو نزارین

چه کردی با دل من نازنینم که هر شام و سحر اندوهگینم مرا دعوت بکن در باغ چشمت که از باغ دلت چند گل بچینم